Wraz z formalnym rozpoczęciem uczęszczania do przedszkola, które jest
pierwszym intencjonalnie tworzonym środowiskiem, ważnym dla rozwoju i
wychowania dziecka, zdecydowanie wzrasta liczba i różnicuje się
charakter interakcji społecznych. Grupa przedszkolna staje się dla
dziecka terenem zdobywania nowych doświadczeń, kompetencji i postaw
społeczno-moralnych. Stwarza warunki dla przezwyciężenia
charakterystycznego dla tego wieku egocentryzmu. Małe dzieci nie zawsze
chętnie podporządkowują się normom grupy, a wartości takie jak:
sympatia, współczucie, koleżeńskość kształtują się powoli, przeplatając z
zachowaniami aspołecznymi typu: rywalizacja, zazdrość.
W kontaktach
z rówieśnikami i dorosłymi dziecko zaczyna również poznawać samego
siebie, zdawać sobie sprawę ze swoich możliwości, tworzyć sobie
wyobrażenia o sobie samym i szukać swojego miejsca w społeczności.
Obraz, który dziecko tworzy o sobie samym, staje się znaczącym
regulatorem jego zachowania, cząstką składową jego życiowej postawy,
wpływa na jego stosunek do rzeczy, osób, jest dominującą cechą
społeczno-moralnego rozwoju dziecka.
Dziecko przekraczając próg przedszkola, staje się członkiem grupy
przedszkolnej, z czym wiążą się określone, nowe dla niego prawa i
obowiązki. Specyficznym rodzajem prac o charakterze samoobsługowym, ale wykonywanym
już w sposób świadomy, nie tylko dla siebie, lecz jakoby "w imieniu
całej grupy", są
DYŻURY. Można je określić jako "swoistą szkołę
obowiązku". Dyżur w przedszkolu uczy samodzielności, rzetelności i
samokontroli.